نوشته شماره چند

زندگی دستخوش تغییرات زیادی میشه، روزی دوست پسر و عشق و بی خیالی روزگاریم کارو کارو کارو، روزاییم مثل این رورای ک میگذره تلاش برای نظم و پیشرفت فردی بگذریم

این روزا شاید بدون حضور بار اضافه داره خوب میگذره، حتی با وجود اینکه دستم مثل گذشته پر نیست. اما اصلا ناراضی نیستم، بجز دریک مورد اونم اینکه نمی دونم چرا من اینقدر لایه لایه ام! یعنی از شرک و پیاز و شرک پیازس و اینا لایه لایه ترم، پر از لایه های فراوون ک معمولا بهترین لایمو با انواع اقسام این لایه ها پوشوندم،. من شبیه درونی ترین لایه  خودمم ک متاسفانه یه سری لایه بگیا بهتر بگم پوسته دارم، ک سر سختانه از من درونم محافظت میکنن، من رفتار عجیبی دارم و ظاهر عجیب تری، هرچند بحران های عاطفی ک سال های اخیر داشتم قدرت خیلی زیادی برای دامن زدن یا حتی ساخت این لایه ها داشتن، راستش می دونین اون آخرین لایه من چطوریه؟، ذاتا آدم ریلکس بی خیال و بی نهایت مهربون و خوش بینیه و البته پر از عشق حتی خلاق و شاید یکمی از خودم با حال تر اما نمیدونم چرا این لایهرفته زیر زیر و قایم شده.

حتی یه لایه پر انرژی ام دارم ک اونو قایم کردم، این لایمم عاشق ماجراجویی، سفر و خطر و استخر و کوه نوردی و صخره و ایناس، والبته یک لایه کاملا عیان و مشخص هم دارم لایه ترکیبی از پاندا و کوالا ک مدام دوست داره بخوابه و یه لایه مستقل ک همه کاراشو خودش انجام میده و خیلی قوی، خیلی، خیلی خیلی. 

من لایه لایه ام خیلی 

یعنی بقیه آدمام لایه لایه ان؟ 

لایه ,خیلی ,لایه لایه منبع